ସମ୍ପାଦକୀୟ ସ୍ତମ୍ଭ (ସତ୍ୟଯୁଗ ମିଡିଆ : ଏକ ନୂଆଁ ଦିଗନ୍ତ, ନ୍ୟାୟ ଓ ସତ୍ୟ ପାଇଁ) ଡକ୍ଟର ବି. ଆର୍. ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ବଜେଟ୍ ସମ୍ପର୍କିତ ଭାଷଣ ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମ ପାଇଁ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ଚିନ୍ତାଧାରା ଉପସ୍ଥାପନ କରୁଛି। ତାଙ୍କର ଏହି ଭାଷଣ, ଯେଉଁଥିରେ ସେ ବମ୍ବେ ପ୍ରେସିଡେନ୍ସିର ରାଜସ୍ୱ ଓ ଖର୍ଚ୍ଚ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅସଙ୍ଗତି ଏବଂ ଅନ୍ୟାୟକୁ ତୁଳନାତ୍ମକ ଭାବେ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ, ଆମକୁ ଆର୍ଥିକ ନୀତି ଓ ସାମାଜିକ ନ୍ୟାୟ ମଧ୍ୟରେ ସନ୍ତୁଳନ ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି। ଡକ୍ଟର ଆମ୍ବେଦକର ରାଜସ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅସ୍ଥିରତାକୁ ଗୁରୁତର ସମାଲୋଚନା କରିଥିଲେ। ଜମି ରାଜସ୍ୱ ଓ ଆବକାରୀ ଭଳି ମୁଖ୍ୟ ରାଜସ୍ୱ ଉତ୍ସରେ ବଡ଼ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହେଉଥିବାରୁ ଅର୍ଥ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଅସ୍ଥିର ହେବାର ଆଶଙ୍କା ରହୁଛି। ସେ ଅର୍ଥ ସଦସ୍ୟଙ୍କୁ ଏହାର ସ୍ଥିରତା ନିଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ, ଯାହା ଆଜି ମଧ୍ୟ ଆମର ଆର୍ଥିକ ଯୋଜନା ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ଏକ ସ୍ଥିର ରାଜସ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥା ହିଁ ଦେଶର ଆର୍ଥିକ ମେରୁଦଣ୍ଡକୁ ମଜବୁତ କରିପାରେ। ତାଙ୍କର ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ସମାଲୋଚନା ଥିଲା ଜମି ରାଜସ୍ୱ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଅସମାନତା। ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ ଯେ ଆୟକର କରଦାତାଙ୍କ ଆୟ ଅନୁଯାୟୀ ଆଦାୟ ହୁଏ, କିନ୍ତୁ ଜମି ରାଜସ୍ୱ ଫସଲର ଉତ୍ପାଦନ ନିର୍ବିଶେଷରେ ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ସମାନ ହାରରେ ଆଦାୟ ହୁଏ। ଏହା ଗରିବ କୃଷକଙ୍କ ଉପରେ ଅନ୍ୟାୟ ଭାବେ ବୋଝ ସୃଷ୍ଟି କରୁଛି। ଏହି ପ୍ରସଙ୍ଗ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପ୍ରାସଙ୍ଗିକ, ଯେଉଁଠାରେ ଆମେ କୃଷି ଆୟ ଉପରେ କର ଆଦାୟରେ ସମାନତା ଓ ନ୍ୟାୟ ଆଣିବା ପାଇଁ ଆଲୋଚନା କରୁଛୁ। ଆବକାରୀ ନୀତି ଉପରେ ଡକ୍ଟର ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ସମାଲୋଚନା ଆହୁରି ଗଭୀର। ସେ କହିଥିଲେ ଯେ ସରକାର ମଦ୍ୟପାନ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିବା ପାଇଁ ଆବକାରୀ ନୀତି ଆଣିଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ଏହା କେବଳ ରାଜସ୍ୱ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ହେଉଛି। ବମ୍ବେ ପ୍ରେସିଡେନ୍ସିରେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ବାର୍ଷିକ ୨.୧୮ ଟଙ୍କା ମଦ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଥିବା ତଥ୍ୟ ସେ ଉପସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ, ଯାହା ଅନ୍ୟ ଅଞ୍ଚଳ ତୁଳନାରେ ଅଧିକ। ଏହା ସରକାରଙ୍କ ନିଷେଧ ନୀତିର ବିଫଳତାକୁ ଦର୍ଶାଉଛି। ଏହି ସମାଲୋଚନା ଆମକୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛି ଯେ ସାମାଜିକ କଲ୍ୟାଣ ଓ ନୈତିକତାକୁ ରାଜସ୍ୱ ବୃଦ୍ଧି ଉପରେ ପ୍ରାଧାନ୍ୟ ଦିଆଯାଉ । ବଜେଟ୍ ଘାଟତି ସମ୍ପର୍କରେ ଡକ୍ଟର ଆମ୍ବେଦକର ମତ ଥିଲା ଯେ ଏହା ଚିନ୍ତାର ବିଷୟ ନୁହେଁ, ଯଦି ଏହା ସାମାଜିକ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ। କିନ୍ତୁ ସେ ଅଣ-ଉତ୍ପାଦକ ପ୍ରଶାସନିକ ଖର୍ଚ୍ଚରେ ବୃଦ୍ଧିକୁ ଅଯୌକ୍ତିକ ବୋଲି ଗଣିଥିଲେ। ୧୯୧୦-୧୧ରୁ ୧୯୨୭-୨୮ ମଧ୍ୟରେ ସାଧାରଣ ପ୍ରଶାସନ ଖର୍ଚ୍ଚ ୧୭ ଲକ୍ଷରୁ ୧୨୬ ଲକ୍ଷକୁ ବୃଦ୍ଧି ପାଇଥିବା ସେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ। ଏହା ଆମକୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପ୍ରଶାସନିକ ଦକ୍ଷତା ଓ ଖର୍ଚ୍ଚ ସଂଯମ ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠାଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି। ଶେଷରେ, ଡକ୍ଟର ଆମ୍ବେଦକର ଶିକ୍ଷା, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ, ଓ ମଦ୍ୟପାନ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚର ଆବଶ୍ୟକତା ଉପରେ ଜୋର ଦେଇଥିଲେ। ସେ କହିଥିଲେ, “ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରଗତିର ଏକ ମୂଲ୍ୟ ରହିଛି, ଆଉ ଯେଉଁମାନେ ଏହା ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ କରନ୍ତି, ସେମାନେ ହିଁ ପ୍ରଗତି ହାସଲ କରନ୍ତି।” ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ଆମକୁ ଆଜି ମଧ୍ୟ ପ୍ରେରଣା ଦେଉଛି ଯେ ଆର୍ଥିକ ନୀତି କେବଳ ବଜେଟ୍ ସନ୍ତୁଳନ ପାଇଁ ନୁହେଁ, ବରଂ ଜନସାଧାରଣଙ୍କ ଜୀବନମାନ ଉନ୍ନତ କରିବା ପାଇଁ ହେବା ଉଚିତ। ଡକ୍ଟର ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ଏହି ଭାଷଣ ଆମକୁ ଆର୍ଥିକ ନୀତିରେ ନ୍ୟାୟ, ସ୍ଥିରତା, ଓ ସାମାଜିକ କଲ୍ୟାଣର ମହତ୍ୱ ବୁଝାଇଦେଉଛି। ଏହା ଆମର ଆଜିର ନୀତିନିର୍ମାତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ଦଲିଲ ହୋଇ ରହିବ।
(ଡ଼ଃ ବାବା ସାହେବ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କ ରଚନା ଓ ଭାଷଣମାଳା, ଖଣ୍ଡ:୨, ବଜେଟ:୧, ତାରିଖ: ୨୪ ଫେବୃଆରୀ ୧୯୨୭)
